اتصال دانه های الماسه به تیغه فولادی یکی از مهم‌ترین مراحل ساخت دیسکهای الماسه است. این اتصال با روش‌های مختلفی انجام می‌شود که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. انتخاب تیغه مناسب به نوع کاربرد، سرعت برش و مواد مورد نظر بستگی دارد.
روش‌های اتصال دانه های الماسه به تیغه فولادی:
سینتر (فشرده‌سازی):
- فرآیند: پودر فلز و دانه‌های الماس تحت فشار و حرارت بالا (حدود ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ درجه سانتی‌گراد) به‌هم فشرده می‌شوند.
- مزایا:
- هزینه تولید پایین‌تر.
- مناسب برای برش مواد سخت مانند سنگ و بتن.
- معایب:
- مقاومت کمتر در مقایسه با جوش لیزر.
- کاربرد: دیسکهای عمومی و صنعتی.
- مزایا:
وکیوم بریز (لحیم نقره):
- فرآیند: دانه‌های الماس در نیکل ذوب‌شده پوشش داده می‌شوند و در محیط خلاء به تیغه متصل می‌شوند.
- مزایا:
- مناسب برای برش مواد نرم‌تر مانند آسفالت.
- هزینه تولید متوسط.
- معایب:
- مقاومت کمتر در برابر حرارت و تنش‌های بالا.
- کاربرد: دیسکهای سبک و کاربردهای غیرصنعتی.
- مزایا:
الکتروپلیت:
- فرآیند: دانه‌های الماس با استفاده از جریان الکتریکی به بدنه متصل می‌شوند.
- مزایا:
- مناسب برای کاربردهای دقیق و ظریف مانند برش سرامیک.
- دقت بالا در اتصال دانه‌ها.
- معایب:
- مقاومت کمتر در مقایسه با جوش لیزر.
- هزینه تولید بالاتر.
- کاربرد: دیسکهای با دقت بالا.
- مزایا:
اتصال دانه های الماسه به تیغه جوش لیزر:
- فرآیند: دانه‌های الماس با استفاده از پرتو لیزر به تیغه متصل می‌شوند.
- مزایا:
- اتصال بسیار مستحکم و مقاوم در برابر تنش‌های بالا.
- مناسب برای برش‌های خشن و عمیق.
- معایب:
- هزینه تولید بالا.
- کاربرد: دیسکهای صنعتی و سنگین.
- مزایا:
اهمیت روش ساخت هسته مرکزی:
- هسته مرکزی دیسک باید به‌گونه‌ای ساخته شود که در برابر تنش‌های ناشی از سرعت دوران بالا مقاومت کند.
- عملیات حرارتی و پرداختکاری روی هسته مرکزی باعث افزایش مقاومت آن در برابر اعوجاج و خمیدگی می‌شود.
- در دیسکهای با اتصال جوش لیزر، هسته مرکزی ضخیم‌تر و مقاوم‌تر ساخته می‌شود.
انتخاب روش اتصال دانه های الماسه به تیغه بر اساس کاربرد:
- برش خشک: بهتر است از جوش لیزر استفاده شود، زیرا اتصال قوی‌تر و مقاوم‌تر است.
- برش تر: می‌توان از هر دو روش وکیوم بریز و جوش لیزر استفاده کرد.
- برش‌های دقیق: روش الکتروپلیت بهترین گزینه است